Każdego dnia na tle miejskich krajobrazów dostrzegamy górujące nad placami budowy żurawie wieżowe. Jednak mało kto zdaje sobie sprawę z tego, jak wygląda codzienność osoby, która je obsługuje. Praca operatora żurawia to zawód wymagający – zarówno pod względem fizycznym, psychicznym, jak i formalnym. Aby usiąść w kabinie tej potężnej maszyny, trzeba najpierw zdobyć odpowiednie kwalifikacje, a później sprostać wielu wyzwaniom dnia codziennego.
Kto może zostać operatorem żurawia wieżowego?
Aby legalnie pracować na stanowisku operatora żurawia wieżowego, konieczne jest uzyskanie uprawnień nadanych przez Urząd Dozoru Technicznego (UDT). Proces ten obejmuje udział w specjalistycznym szkoleniu, zakończonym egzaminem państwowym składającym się z części teoretycznej i praktycznej. Podczas kursu kandydaci zdobywają wiedzę z zakresu budowy, działania i eksploatacji żurawi, uczą się interpretować dokumentację techniczno-ruchową oraz organizować miejsce pracy zgodnie z przepisami BHP.
Nie wystarczą jednak same kompetencje techniczne. Kandydat na operatora musi także spełniać określone wymagania psychofizyczne – konieczne są m.in. silna psychika, opanowanie, odpowiedzialność, doskonała koordynacja ruchowa oraz brak lęku wysokości. Praca na wysokościach wyklucza osoby z zaburzeniami równowagi, problemami ze wzrokiem lub słuchem.
Jak wygląda dzień pracy operatora żurawia?
Dzień operatora żurawia wieżowego zazwyczaj rozpoczyna się wcześnie – już przed godziną 7:00. Przed przystąpieniem do pracy, operator musi dokładnie zapoznać się z dokumentacją techniczną, zakresem prowadzonych robót, ocenić warunki pogodowe oraz przeprowadzić kontrolę stanu technicznego maszyny. Sprawdza także oznaczenia ostrzegawcze i stan konstrukcji żurawia.
Wspinaczka na szczyt
Jednym z pierwszych codziennych wyzwań jest dostanie się do kabiny, która często znajduje się na wysokości 30, 50, a niekiedy nawet 100 metrów. Wiele żurawi nie jest wyposażonych w windy, więc wejście zajmuje od kilku do kilkunastu minut. W trakcie tej wspinaczki operator uważnie obserwuje konstrukcję – to dodatkowa forma codziennej kontroli bezpieczeństwa.
Praca w kabinie
Po dotarciu na górę operator sprawdza wyposażenie kabiny, odnotowuje godzinę rozpoczęcia pracy w książce dyżurów i przystępuje do obsługi maszyny. Za pomocą joysticków i paneli sterujących przenosi, podnosi i opuszcza ładunki, a przy tym nieustannie współpracuje z sygnalistą znajdującym się na ziemi. Komunikacja odbywa się najczęściej przez radio – to kluczowy element pracy zespołowej i bezpieczeństwa na budowie.
Przerwy i codzienne realia pracy operatora
Zgodnie z Kodeksem pracy, operatorowi przysługuje co najmniej jedna przerwa, jednak w praktyce wielu pracowników nie schodzi z dźwigu, by jej nie tracić na ponowne wspinanie się. Kabina staje się więc miejscem odpoczynku, jedzenia i regeneracji.
W środku najczęściej nie ma toalety ani wielu udogodnień – operatorzy uczą się więc planować swój dzień z dużą samodyscypliną. Śniadanie przynoszą ze sobą w plecaku, a niektóre fotele można rozłożyć do pozycji półleżącej, by odpocząć. Mimo wszystko warunki bywają trudne – w lecie kabina mocno się nagrzewa, a zimą bywa bardzo zimno. Pomocne są klimatyzatory lub przenośne systemy chłodzące, o ile są dostępne.
Trudności i wyzwania w pracy operatora żurawia
Praca operatora to zawód z misją – od jego precyzji zależy bezpieczeństwo ludzi i mienia. Jednak nie można zapominać o licznych wyzwaniach, z jakimi mierzą się operatorzy każdego dnia:
- Ekstremalne warunki atmosferyczne – silny wiatr, deszcz, śnieg i upały wpływają na komfort i bezpieczeństwo pracy.
- Monotonia i stres – wielogodzinne lanie betonu czy powtarzalne ruchy dźwigu mogą prowadzić do znudzenia, przy jednoczesnej konieczności utrzymania pełnej koncentracji.
- Odpowiedzialność – każda pomyłka może prowadzić do wypadku, dlatego operator musi stale zachowywać czujność.
- Awarie techniczne – usterki wymagają natychmiastowej reakcji i zgłoszenia przełożonym. Po zakończeniu pracy operator zabezpiecza maszynę, odkłada ładunki na miejsce i wpisuje informacje do dziennika.
Praca z perspektywy 100 metrów – zalety zawodu operatora
Mimo trudnych warunków, zawód operatora żurawia wieżowego ma też liczne plusy:
- Atrakcyjne zarobki – praca jest odpowiedzialna, więc odpowiednio wynagradzana.
- Zmienne środowisko – operatorzy często zmieniają miejsca pracy, poznają nowe budowy i zespoły.
- Panoramiczne widoki – z wysokości kilkudziesięciu metrów można podziwiać zapierające dech w piersiach krajobrazy.
- Satysfakcja – uczestnictwo w powstawaniu dużych inwestycji budowlanych daje poczucie dumy i sprawczości.
Jeśli szukasz sprawdzonego i rzetelnego miejsca, które kompleksowo przygotuje Cię do pracy jako operator żurawia wieżowego, wybierz Ośrodek Szkolenia Zawodowego Omega. To doświadczona placówka, która od lat szkoli specjalistów branży budowlanej, stawiając na praktyczne umiejętności, aktualne przepisy i indywidualne podejście do kursanta. Zajęcia prowadzone są przez wykwalifikowanych instruktorów z wieloletnim stażem, a kurs kończy się egzaminem państwowym przed komisją UDT.
